Hoe Maak Ik Zelf Rode Wijn Thuis?

Gids voor het maken van betere rode wijn Bijgewerkt: 10 juni 2023

Er zijn maar weinig dingen zo bevredigend als het openen van een geweldige fles zelfgemaakte rode wijn. Een uitstekende rode wijn kan bij elke slok verbeteren, waardoor er nieuwe lagen van smaak en aroma worden onthuld. Het kan jarenlang sierlijk ouder worden en je trakteren op nog meer complexiteit als het de volwassenheid bereikt. Wereldklasse wijn kan in je eigen huis worden gemaakt, maar om dit betrouwbaar te doen, is een diep begrip van de geavanceerde technieken die je ter beschikking staan vereist.

Mensen die rode wijn drinken

Wijn is een lastig iets. Er is geen enkele “beste wijn” daarbuiten. Smaakvoorkeuren zijn subjectief en kunnen veranderen naarmate de tijd verstrijkt of op basis van waarmee je de wijn combineert. Toen ik voor het eerst wijn begon te maken, wilde ik een toegankelijke, makkelijk drinkbare rode wijn. Nu wil ik die extra kracht en verlang naar dingen als tannine, wat een nieuwe wijndrinker misschien zou afschrikken. Het is belangrijk om erachter te komen wat je leuk vindt en de perfecte wijn voor jou te leren maken. Je zult merken dat tegen de tijd dat je wijn klaar is om te drinken, je smaakpapillen misschien verlangen naar die grotere, gedurfde, complexere wijn. Als dat is waar je naartoe wilt, zijn hier enkele trucjes om je daar te helpen komen.

Gebruik druiven, geen sap

Wanneer je een rode wijndruif uitknijpt, zie je helder sap, grote knapperige, tannineuze zaden en een zeer dikke paarse, zwarte of blauwe schil. Het grootste deel van het karakter en het lichaam van een rode wijn komt van het langdurige contact met de schillen en zaden. De beste rode wijnen worden gefermenteerd in contact met de schillen en zaden gedurende meer dan twee weken, en wat je tijdens deze schilcontact tijd doet, kan het eindresultaat dramatisch veranderen.

Rode druiven in een crusher destemmer gebruiken is een alternatief voor het gebruik van wijnconcentraat kits en sapemmers met flitsextractie, om in zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk kleur uit de schillen te extraheren. Hoewel er een geweldige kleur kan worden bereikt, blijft er veel complexiteit en “kracht” achter. Wijn maken uit een sapemmer of kit kan erg leuk, leerzaam en budgetvriendelijk zijn, en kan leiden tot een drinkbare rode wijn binnen enkele maanden. Maar je zult merken dat er altijd iets ontbreekt. Om die leegte op te vullen, wil je rode wijn maken van druiven.

Waar kan ik druiven krijgen?

Rode wijndruiven zijn verkrijgbaar rond september en oktober (op het noordelijk halfrond). Veel lokale groenten- en fruitleveranciers importeren verse wijndruiven uit Frankrijk. Als je niet zeker weet waar je lokaal wijndruiven kunt kopen, neem dan contact op met een lokale wijnmaakgroepen of een winkel voor thuisbrouw benodigdheden. Als je merkt dat je nog steeds geen wijndruiven kunt vinden, kun je bevroren druiven laten bezorgen bij je thuis van Brehm Vineyards.

Je betaalt een premium voor goede wijndruiven, maar je krijgt waar je voor betaalt. Voor ongeveer € 6 of € 7 per fles kun je extreem goede wijn maken die gemakkelijk voor drie of vier keer die prijs zou kunnen worden verkocht. Je kunt goedkopere druiven kopen (ongeveer € 3-4 per fles) en nog steeds zeer goede wijn maken (veel beter dan van sap) als je een paar trucs kent. Als je smaakpapillen nog in ontwikkeling zijn en je nog geen ervaring hebt met druiven, is dit een geweldige plek om te beginnen.

Als je een beetje land en een gunstig klimaat hebt, kun je je eigen druiven verbouwen. Ik waarschuw je wel… het is niet eenvoudig. De beste wijndruiven zijn van de soort Vitus Vinifera, afkomstig uit de Middellandse Zeegebieden van Europa. Omdat nieuwe wijnstokken gemaakt worden van stekken in plaats van zaden, ontwikkelen de wijnstokken geen resistentie tegen het steeds veranderende scala aan plagen.

In de meeste klimaten moeten wijnstokken ongeveer elke twee weken worden bespoten om totale verwoesting door schimmelziekten of insecten te voorkomen. Moderne Frans-Amerikaanse hybride druiven zoals Marquette en Norton kunnen je leven als teler een stuk eenvoudiger maken, maar als wijnmaker moeilijker, omdat ze aanzienlijk hoger zijn in appelzuur.

Handige tip: Als je van plan bent traditionele wijndruiven (Vinifera) te verbouwen, zorg er dan voor dat je geënte planten koopt. Dankzij de wereldwijde verspreiding van de wortelpest Phylloxera in de late 19e eeuw, moeten Europese druiven over het algemeen worden geënt op Amerikaanse onderstammen. Deze onderstammen hebben een natuurlijke tolerantie voor Phylloxera en kunnen beter worden afgestemd op jouw grondsoort.

Kwaliteit doet ertoe. Rijpheid doet ertoe. Goede rode wijndruiven worden zorgvuldig verzorgd in de wijngaard. Bladeren worden verwijderd om de bessen bloot te stellen aan meer zon… Trossen worden uitgedund om smaken te concentreren… Ranken worden gepositioneerd om optimale rijpheid te bevorderen. Het verbouwen van goede rode druiven is arbeidsintensief en vereist veel vaardigheid en hulp van moeder natuur. Daarom kan het een beetje duur zijn om goede druiven te krijgen.

Goede rode wijndruiven hebben kleine bessen en zijn optimaal rijp. Dit betekent dat de smaak-volwassenheid, het suikergehalte en de zuurgraad allemaal ongeveer daar zijn waar je ze wilt hebben op het moment van de oogst, en dit is erg moeilijk te bereiken.

10 tips voor het maken van betere rode wijn:

1. Zorg voor een goede hygiëne: Zorg ervoor dat al je wijnmaak-apparatuur en -gereedschap grondig schoon en ontsmet is. Dit helpt ongewenste bacteriën en micro-organismen te elimineren die de smaak van je wijn kunnen beïnvloeden.
2. Beheers de fermentatietemperatuur: De temperatuur tijdens de fermentatie heeft een grote invloed op de smaak en het aroma van je wijn. Probeer de temperatuur tijdens de fermentatie van rode wijn tussen de 22 en 28 graden Celsius te houden voor optimale resultaten.
3. Gebruik hoogwaardige gisten: Investeer in hoogwaardige wijngisten die speciaal zijn ontwikkeld voor rode wijn. Deze gisten zorgen voor een betere fermentatie en dragen bij aan de ontwikkeling van smaak- en aromacomponenten in je wijn.
4. Overweeg het gebruik van eikenhout: Het gebruik van eikenhout, zoals eikenhouten vaten of eikenhouten chips, kan de smaak en complexiteit van je rode wijn verbeteren. Eikenhout voegt van nature tannines, vanilline en andere smaakstoffen toe die de algehele kwaliteit van de wijn verbeteren.
5. Laat de wijn goed rijpen: Geduld is een belangrijke factor bij het maken van betere rode wijn. Laat je wijn voldoende tijd rijpen, zowel in het vat als in de fles, om de smaken en aroma’s volledig tot hun recht te laten komen.
6. Experimenteer met verschillende druivensoorten- en combinaties: Elke druivensoort heeft zijn eigen unieke smaakprofiel en eigenschappen. Door te experimenteren met verschillende soorten en combinaties, kun je rode wijnen maken met een breed scala aan smaken en aroma’s.
7. Leer van anderen: Sluit je aan bij wijnmaak groepen, lees boeken en tijdschriften over wijn maken, en volg workshops of cursussen om je kennis en vaardigheden op het gebied van wijn maken te vergroten. Leren van anderen en hun ervaringen kan je helpen om betere rode wijn te maken.
8. Houd nauwkeurige aantekeningen: Noteer alle details van je wijnmaakproces, inclusief de gebruikte druivensoorten, gisten, fermentatie temperaturen, en eventuele toevoegingen of behandelingen. Deze aantekeningen zullen je helpen om je succesvolle wijnen te reproduceren en je technieken in de loop van de tijd te verfijnen.
9. Wees niet bang om te experimenteren: Wijn maken is zowel een kunst als een wetenschap. Aarzel niet om nieuwe technieken, ingrediënten en ideeën uit te proberen om de perfecte rode wijn te maken die bij jouw smaak past.
10. Geniet van het proces: Tot slot, geniet van het wijnmaakproces en deel je creaties met vrienden en familie. Er is niets leukers dan het genieten van een zelfgemaakte rode wijn die met liefde en zorg is gemaakt.

Ik krijg vaak berichten van mensen die druiven hebben geplukt die veel te vroeg of veel te laat zijn en problemen hebben met hun wijn. Als jij degene bent die de druiven plukt, test dan een grote steekproef met een refractometer en een pH-meter bovenop eventuele sensorische tests die je zult doen. Pluk niet totdat de druiven klaar zijn.

Handige tip: de pH stijgt tijdens alcoholische fermentatie en malolactische fermentatie, dus als je een wijn wilt met een pH van 3,6, wil je druiven rond de 3,35 tot 3,40 (als het kaliumgehalte hoog is, moet je nog steeds meer wijnsteenzuur toevoegen).

Verbeter uw verhouding tussen huid en sap met Saignée

Nu we de basisprincipes van het selecteren van de juiste druiven uit de weg hebben geruimd, laten we overgaan op wat technieken. Saignée (Frans: “To bleed”) is een geweldige techniek om uw verhouding tussen huid en sap te verbeteren. Daarnaast stelt het u in staat om twee wijnen te maken uit één set druiven (een rosé- en rode wijn).

Hoe wordt dit gedaan?

Giet eenvoudigweg 10-20% van het sap af van de geplette en ontdarmde druiven na ongeveer twee of drie uur contacttijd met de schil. Dit is genoeg tijd om een goede rosé te maken en slechts ietsje kleur te extraheren. Het voordeel is dat je nu minder sap hebt op dezelfde hoeveelheid schillen. Ik doe dit bijna altijd met mijn rode wijnen. Als de bessen een beetje groter zijn, zal ik vaak tot 25% van het sap aftappen.

Saignée wijn

Door een saignée te doen, helpt u om de goede dingen in die wijn te concentreren. Grote wijnhuizen kunnen omgekeerde osmose gebruiken om water uit de wijn te halen. Een vat helpt ook om een ​​wijn te concentreren door het langzame verdampingsproces dat optreedt. Bij kleine thuis batches kunnen we hier niet gemakkelijk gebruik van maken, dus is een saignée vaak een cruciale stap bij het maken van die grotere, gedurfder smakende wijn die tegen hogere prijzen wordt verkocht.
 
Handige tip: heb je nog geen crusher-destemmer? Hier is een truc die ik vroeger gebruikte om te pletten en de druiven van pitten te ontdoen met een melkkrat.

Koude inweking

Het verlengen van de contacttijd met de schil (maceratie) kan helpen ervoor te zorgen dat je elk klein beetje lekkers uit die druivenschillen haalt. Je kunt voorafgaand aan fermentatie verlengen door koude inweking toe te passen met de geplette en ontdarmde druiven. Om een ​​koude inweking te doen, koel je jouw geplette en ontdarmde most af tot ongeveer 4-10°C en houd het daar twee tot drie dagen voordat je de fermentatie start.

Dit kan worden bereikt door bevroren waterflessen van 3,8 liter in de most te plaatsen en deze meerdere keren per dag te vervangen. Als je een extra koelkast hebt en kleinere batches maakt, kun je koude inweking doen door emmers most in de koelkast te plaatsen. Als je toegang hebt tot droogijs, kun je de most koelen terwijl je tegelijkertijd een CO₂-deken creëert.

Pas de Most aan

Zelfs de beste druiven hebben vaak wat aanpassing nodig. Tegen het einde van het proces van koude inweking meet u suiker- en zuurgehaltes met behulp van een hydrometer en pH-meter. Als uw pH boven ongeveer 3,55 ligt, wilt u waarschijnlijk wat wijnsteenzuur toevoegen. Als het onder ongeveer 3,3 ligt, wilt u het misschien wat omhoog halen met een beetje calciumcarbonaat of kaliumbicarbonaat.

Als het laag is, bekijk ik het graag een paar dagen voordat ik aanpassingen maak. Vaak kan de pH aanzienlijk stijgen als de wijn een hoog kaliumgehalte heeft. Bij het maken van zuurtegraad aanpassingen is het verstandig om ongeveer 1/3 tot de helft toe te voegen van wat je denkt dat je nodig hebt en ongeveer een dag te wachten. De reactie van uw wijn zal vaak niet voorspelbaar zijn, afhankelijk van de concentratie van natuurlijke pH-buffers.
 
Je kunt op dit moment ook jouw titrateerbare zuurgraad (TA) meten, maar ik zal zelden aanpassingen maken op basis van TA.

Meet vervolgens het suikergehalte. Voor rode wijn wil je over het algemeen in het bereik van 23 tot 26% suiker (°brix) zijn. Als het suikergehalte een beetje laag is, kunt u het aanpassen met kristalsuiker. Het toevoegen van bietsuiker is gebruikelijk in bepaalde regio’s van Frankrijk. Als de suiker een beetje te hoog is (wat leidt tot hoger alcoholgehalte), overweeg dan om later te mengen met een most of wijn met minder suiker en lagere alcoholpercentage.

Je kunt ook gezuurd water (water aangepast met wijnsteenzuur) toevoegen om het suikergehalte te verlagen, maar dit is niet iets wat ik graag doe. Ik heb liever dat de wijn een beetje hoger alcoholgehalte heeft dan dat hij waterig smaakt. Een wijn die meer alcohol bevat kan altijd nog jarenlang in de karaf blijven zitten totdat je er een wijntje mee maakt dat wat lager in alcoholpercentage is om mee te mengen.

Gist selectie

Bij het selecteren van de juiste gist kun je je leven een stuk gemakkelijker maken en de juiste gistingstemperatuur bevorderen om bij te dragen aan extractie. Ik hou van een betrouwbare gist die relatief competitief is en weinig stikstof nodig heeft om de kenmerken van de druivensoorten het best tot uiting te brengen. Sommige giststammen zijn echter relatief snel gestrest.

Wanneer een actieve fermentatie onvoldoende stikstof bevat, zullen de meeste soorten zwavelverbindingen produceren, zoals zwaveldioxide (wat verder bijdraagt aan stress), en waterstofsulfide (een vieze geur). Sommige stammen hebben gunstige bijproducten zoals glycerine, wat kan helpen om fruit in de wijn naar voren te brengen. Andere kunnen eerder dingen als azijnzuur of acetaldehyde produceren.

Een goede, betrouwbare soort kan langzaam en gestaag fermenteren zonder al te veel stikstof nodig te hebben (wat kan leiden tot een extreem snelle gisting). Enkele betrouwbare opties waar ik voor kies zijn Lalvin D21, BDX of Renaissance Muse.

Het is vrij gebruikelijk om een partij wijn op te splitsen in twee of meer fermentaties met elk verschillende gistsoorten. Dit doe je mogelijk om appelzuur in hybride druiven af ​​te breken door een gedeelte met Lalvin 71B te laten vergisten Als je verschillende gistsoort-mengsels combineert in één fermentor zal de meest competitieve soort het overnemen en de gisting afronden. Door de batches te scheiden, kunt u profiteren van de aanvullende kenmerken van elke soort en later mengen.

Monitor Temperatuur

De vergistingstemperatuur kan een grote rol spelen bij de stijl van wijn die je wilt maken. Om een fruitige wijn te creëren, kun je een relatief koele vergistingstemperatuur behouden rond 21.1 °C. Naarmate de fermentatie warmer verloopt, neemt het tempo van verdamping van fruit-aromatische verbindingen toe. Dit ruikt geweldig, maar als die fruitige geuren uit de wijn zijn verdwenen, zijn ze voorgoed weg.

Een koelere gisttemperatuur helpt om langzame gisting mogelijk te maken, wat enigszins compenseert voor het lagere extractiepercentage bij koelere temperaturen, maar niet volledig. Wijnen die op koelere temperaturen worden vergist, kunnen vaak het tanninegehalte en de body van een meer traditionele rode wijn missen.

Om een meer traditionele, volle rode wijn te maken (die vaak wat meer rijpingstijd vereist), laat je de gisting warm worden tot ongeveer 29.4 °C kort tijdens de eerste paar dagen van fermentatie. Dit zal de extractie uit de schillen sterk verbeteren en in zekere mate ook uit de zaden. Ik verwarm graag dichter bij het begin van de fermentatie omdat wateroplosbare verbindingen over het algemeen gunstiger zijn dan alcohol-oplosbare componenten zoals zaad tannines. Terwijl je aan het einde van de fermentatie komt, laat deze niet veel afkoelen onder 22.8 °C, om het risico op stilstand te verminderen.

Je kunt wijn splitsen in twee of meer fermentaties en een gedeelte als een traditioneel vol lichaamswijn laten vergisten terwijl je andere batch koel fermenteert om fruitige aroma’s vast te houden. Ik houd ervan om enkele vruchtenknallers in mijn kelder te hebben en ook wat body builders. Een mix van ongeveer 75% full-bodied traditioneel vergiste wijnen met ongeveer 25% koeler gefermenteerde fruitblast-wijnen kan vaak zorgen voor een wijn met geweldige langdurige smaak en heerlijke aroma’s.

Punch Down Vaak

Bij het maken van wijn uit druiven is een van de belangrijkste procedures het zogenaamde “punch down”. Dit kan worden beschouwd als een vergelijkbaar proces als bij het extraheren van ijsthee. Als je de theezakjes slechts kort onderdompelt en er weer uithaalt, haal je er niet veel extractie uit. Bij rode wijn vult zich tijdens de fermentatie CO₂ in de schil en ontstaat er een laag schillen die vaak 4-6 inch boven het oppervlak van de wijn drijft. Deze laag kan vrij snel ontstaan waardoor de meeste schillen bovenop komen te liggen, om uiteindelijk uit te drogen en bruin te worden als ze niet regelmatig opnieuw worden ondergedompeld. Wat hierbij helpt, is dus het punch down proces.

Het onderduwen van de hoed

Het proces van het onderduwen van rode wijn wordt in de wijnindustrie het “onderduwen van de hoed” genoemd. Dit proces wordt ook wel “remontage” genoemd in het Frans, wat “pompen” betekent, omdat het vaak wordt uitgevoerd met behulp van een pomp om het sap over de schillen te pompen.

Om dit punch down proces door te voeren gebruik je gewoon je punch-down-tool en dompel je voorzichtig 2-3 keer per dag onder in de huidige massa van pulp/sap/gistcellen/… Naarmate de fermentatie begint af te nemen, stijgen ook minder schillen naar boven wat inhoudt dat men minder frequent moet beginnen met deze behandeling.

Overweeg extra tannine toe te voegen tijdens primaire gisting

Als je druiven uit een iets koeler klimaat hebt of als jouw teler geen bladeren heeft geplukt of het loof niet op een andere manier heeft gemanipuleerd om schaduw op de bessen te verminderen, kan de wijn vaak een groene pepersmaak (pyrazine) krijgen. Ik merk dat in dit geval veel extra tannines kunnen helpen om wat van die pyrazine vast te leggen. Een secundair voordeel van fermentatie tannines is het vermogen om anthocyaninen vóór destabilisatie uit de wijn te binden. Anthocyanine is verantwoordelijk voor de rood / paarse kleur van wijn. Je zult vaak merken dat rode wijn inktachtig donker kan zijn tijdens fermentatie, maar aanzienlijk lichter wordt naarmate de wijn ouder wordt.

Maak gebruik van Malolactische Gisting

De meeste rode wijnen ondergaan malolactische gisting en veel karakteristieken van de wijn komen voort uit dit proces. Het belangrijkste hierbij is de conversie van scherp / zuur appelzuur naar zachter melkzuur met behulp van melkzuurbacteriën.

Ideaal gezien zal al het appelzuur worden omgezet in melkzuur, waardoor de wijn stabieler wordt en de mondgevoel enorm verbetert. De variabele die het gemakkelijkst door de wijnmaker kan worden gecontroleerd, is de diacetylvorming tijdens dit proces. Diacetyl is verantwoordelijk voor de boterachtige geur van een Chardonnay, maar kan ook naar zure melk ruiken als je er teveel van hebt.

Om diacetyl te verminderen kun je jouw malolactische bacteriën co-innoculeren in actieve primaire fermentatie naarmate deze bijna is voltooid. Op deze manier zal het grootste gedeelte aanwezige diacetyl vroeg door gist worden opgenomen. Het risico hiervan bestaat echter dat malolactische bacteriën wat vluchtig zuur (azijn) kunnen produceren in aanwezigheid van suiker.

Bescherm met SO2

Zwavel dioxide (SO2) wordt van nature in kleine hoeveelheden gevormd door gist en vele andere bacteriële fermentaties. Als wijnmaker is het de belangrijkste manier om een ​​wijn te stabiliseren tegen verdere microbiële activiteit (bederf) en wordt meestal toegevoegd in de vorm van kaliummetabisulfiet.

Bij binnenkomst kunnen de druiven vol zitten met bacteriën, nuttige gisten en bedervende gisten. Het is voor iedereen een raadsel welke microben deze oorlog zullen winnen om een actieve fermentatie tot stand te brengen. Om onze kansen op het maken van goede wijn te vergroten, kan een kleine toevoeging van SO2 (~ 50 ppm) bij het pletten helpen om een schone lei te creëren voor onze gekozen gist (die waarschijnlijk al wild-type is geïsoleerd vanwege zijn uitstekende eigenschappen).

Na voltooiing van de gisting moeten sulfiet niveaus relatief laag blijven totdat malolactische fermentatie is voltooid. Zodra malolactische fermentatie is voltooid, moeten SO2-niveaus op een hoog genoeg niveau worden gehouden om ervoor te zorgen dat de wijn beschermd blijft. Bij lage pH zal dit zeer weinig SO2 vereisen. Naarmate de pH hoger wordt, zal ook het benodigde SO2-gehalte toenemen.

Eikenhout!

Eikenhout is als de dressing van een goede salade en kan echt bijdragen aan het afmaken van wijn. Er zijn verschillende opties om eiken toe te voegen, zoals vaten, blokjes, spiralen of chips. Door het gebruik van eiken kunnen er extra complexiteit worden toegevoegd dankzij de kleurveranderingen tussen getoast hout aan de buitenkant en ongetoast hout aan de binnenkant. De meest gebruikte methodes zijn eikenhouten blokjes of -spiralen.

Het is belangrijk om de smaakverschillen tussen typen eiken en toast-levels te leren kennen. Franse eik heeft subtiele kruidige tonen met meer uitgesproken tannines. Amerikaanse eik heeft over het algemeen meer hints van vanille en kokosnoot, wat als ‘zoeter’ kan worden ervaren. Lichtere toasts (licht tot medium) dragen meer tannines bij aan de wijn terwijl zwaardere toastlevels (medium tot zwaar) soms rokerig of barbecue-achtig kunnen worden.

In tegenstelling tot whiskey moeten alle traditionele wijnvaten hun eigen “toast” hebben in plaats van een verbrande “char”. Het extra koolstof dat geproduceerd wordt door verbranding in een vat kan kleur en smaak wegnemen uit rode wijnen.

Koud Stabiliseren

Als je ooit zandachtige kristallen op de bodem van een wijnfles hebt gezien, dan heb je te maken gehad met een niet-koud stabiele wijn. Bij gekoelde temperaturen laten veel wijnen kaliumbitartraatkristallen vallen. Dit zou idealiter moeten gebeuren voordat de wijn in flessen wordt gedaan om ongewenste (misschien zelfs beschamende) kristalvorming te vermijden.

Als je toegang hebt tot een koude plaats zoals bijvoorbeeld een garage die kouder is dan 10°C om de flessen over winter op te slaan, krijg je natuurlijke koudestabiliteit. Daarna kan je simpelweg de wijn overhevelen om het van deze kristallen af te scheiden. Als er snel behoefte is aan koudestabilisatie kun je ook gebruik maken van een extra koelkast . Op ongeveer -3°C zal de wijn in vier of vijf dagen tijd stabiel worden (zonder dat het gaat bevriezen door de alcohol). Naarmate temperatuur stijgt neemt ook benodigde tijd toe.

Indien u echter pH-levels verhoogt met kaliumbicarbonaat, moet u rekening houden met naderhand vereiste stabilisatie omdat kalium als katalysator werkt voor verdere Kristallisatie en zo mogelijk nog meer kristalvorming veroorzaakt.

Blenden

Het mixproces is één van belangrijkste trucs als thuiskok en dienst vooral uitgevoerd worden rondom bottelen tijd. In Nederland mag men zichzelf een ‘variëteitenwijn’ noemen (bijvoorbeeld “Cabernet Sauvignon”) als er ten minste 75% van die variëteit in zit. Het eerste deel, de eerste 75%, is waarschijnlijk een mix van verschillende delen van dezelfde wijngaard of zelfs verschillende wijngaarden. De laatste 25% kan ook weer uit andere druivensoorten bestaan.

Cabernet sauvignon wordt vaak gemengd met merlot of cabernet franc om het af te ronden, en soms ook met petite verdot om zo extra structuur en kleur toe te voegen. In een van de meest prestigieuze wijnregio’s ter wereld, Bordeaux, zijn bijna alle wijnen mengsels en worden daarom zelden verkocht onder één bepaalde druif.

Een paar tips voor het mengproces: doe dit vlak vóórdat u gaat bottelen. Probeer uw blend als test eerst uit in wijnglazen voordat u zich vastlegt op één mix. Vergelijk met een fles wijn die vergelijkbaar is met wat u maakt en waarvan u weet dat deze erg lekker is. Soms kunnen uw smaakpapillen moe worden tijdens het uitproberen van verschillende blends, dus dan kan het controleren of afstemmen met de benchmark wijn nuttig zijn. Als je wijnen met drastisch verschillende zuurniveaus mengt, kan het nodig zijn om koude stabilisatie toe te passen na het mengen om eventuele nieuwe instabiliteiten tegen te gaan.

Bottlen

Het is de moeite waard om bij het bottelen nog één keer een SO2-meting te doen om er zeker van te zijn dat je genoeg hebt gebruikt als bescherming zonder blindelings zoveel toe te voegen dat dit merkbaar zou zijn voor uw reukvermogen. Als u van plan bent uw wijnen langer dan een jaar in de fles te bewaren, gebruik dan hoogwaardige kurken zoals acquamark of kwalitatief hoogwaardige natuurlijke kurken. Een snelle onderdompeling in Starsan-oplossing zal helpen bij het soepeler invoeren van de kurk en ervoor zorgen dat deze mooi wordt afgesloten zonder al te veel markering bovenop achterlatend.. Laat ze vervolgens ongeveer een week rechtop staan ​​zodat de kurk mooi kan expanderen naar plaats nadat je hem goed bevestigt. Hierna kunt u ze horizontaal bewaren.

Geduld

Een wijndrank kit kan en moet worden gedronken binnen ongeveer een jaar. Als je echter verse druiven gebruikt, zul je merken dat de jonge wijnen vol zitten met tannine-en aardachtige geuren die het fruit verbergen. Maar na een tot twee jaar is er geen vergelijking meer mogelijk tussen wijn gemaakt van kit of sap. Wees dus geduldig. Op dit punt in mijn leven als wijnmaker kan ik nauwelijks een betere fles vinden in de winkel, zelfs niet tegen hoge prijzen dan wat ik maak op mijn eigen terrein. Als thuiswijnmaker kun je de perfecte wijn voor jezelf maken die elke fles onder € 15 in de winkel overtreft en vaak kan wedijveren met flessen van € 30-50.

Het hoeft niet goedkoop te zijn.

In de beginfase van het maken van uw eigen wijn is de magie dat u al een drinkbare fles kunt maken voor slechts een paar euro. Maar als je steeds betere premium rode wijn wilt maken, kunnen de druiven aardig prijzig worden. Mijn beste rode wijnen kosten meestal rond de 6-8 dollar per fles als ik mijn budget bereken. Per fles is dit niet echt duur, maar gezien het feit dat u alle druiven tegelijkertijd koopt, kan het gemakkelijk een controle van vier cijfers zijn die u moet schrijven tijdens “de Oogst”-periode.

Is het echter de moeite waard? Absoluut ja. Als uw vaardigheden beter zijn dan de kwaliteit van fruit dat u koopt, is het tijd om iets meer te investeren in uw wijnbouw-projecten.. Wanneer alles gezegd en gedaan is, kun je met € 8 per fles heerlijke wijnen krijgen waar je geen genoeg van kunt krijgen en deze concurreren vaak rechtstreeks met de flessen die tussen € 30 tot zelfs € 50 in gespecialiseerde winkels geprijsd staan.

Veel plezier!

Wijn maken doe je bij voorkeur samen met vrienden of familieleden. Als je niemand anders weet die geïnteresseerd is in zelf wijn maken, probeer dan via uw sociale netwerken contact te leggen om gelijkgestemden te vinden.