Het Maken Van Een Rosé Wijn – Zelfwijnmaken.com

Of je het nu leuk vindt of niet, 2023 zou heel goed het jaar van de rosé wijn kunnen zijn. Het maken van een rosé wijn gebeurt met rode druiven, waarbij de schillen slechts een klein beetje kleur bijdragen. Bij het maken van traditionele rode wijn wordt veel moeite gedaan om elke nuance van kleur en intensiteit uit de druivenschillen te halen. Dit wordt bereikt door de wijn zo lang mogelijk op de schillen te laten gisten, vaak 18 dagen of meer. Bij rosé is het net andersom, met een schilcontact tijd van doorgaans 2 tot 24 uur.

In de Wijngaard

De druiven die gebruikt worden voor rosé zijn niet anders dan de druiven voor de bijbehorende rode wijn, maar worden vaak geplukt als ze minder rijp zijn. Naarmate het groeiseizoen ten einde komt, hopen de druiven snel suiker op en daalt de zuurgraad. Meer suiker in de druiven resulteert in een hoger alcoholgehalte in de wijn, als het volledig tot droogte mag fermenteren. Een rode wijn met 14,5% alcohol is normaal, maar dat kan overweldigend zijn in een rosé. Frisse zuurgraad is welkom in een rosé, maar concurreert fel met de tannine in rood. Dit resulteert in verschillende pluk beslissingen en meestal een wat minder rijpe pluk. In jaren waarin de druiven niet helemaal rijp worden, is het fijn om de optie te hebben om zo’n wijn te maken.

In de Wijnmakerij

Er zijn verschillende technieken voor het maken van rosé. Traditioneel worden de rode druiven gekneusd en ontsteeld in een tank of tijdelijk opslagvat. Deze brij of “most” begint als wit sap, vol rode schillen. Bijna onmiddellijk zal de kleur van de schillen in het sap trekken, waardoor het een troebel lichtroze kleur krijgt. Naarmate de uren verstrijken, wordt dit steeds donkerder tot de gewenste tint roze. Het is aan de wijnmaker om te beslissen hoe lang de maceratie mag duren. Vaak is 3-4 uur voldoende, maar het is niet ongewoon om 12 uur of langer te macereren. Wanneer de kleur goed is, wordt het sap van de schillen geperst en begint de fermentatie. De fermentatie voor rosé wordt koel gehouden om de fruitige kenmerken te behouden, terwijl rode wijn meestal warmer is om de extractie uit de schillen te maximaliseren.

Een andere methode om rosé te maken is de saignée-methode. Dit betekent letterlijk “bloeden” in het Frans en de term is toepasselijk. Bij deze methode worden druiven gekneusd en ontsteeld in een vat met als hoofddoel rode wijn te maken. Tijdens de koude inweking wordt een deel van het sap afgetapt (vaak 10-15%) om de verhouding schil tot sap van de rode wijn te verbeteren. De rode wijn heeft nu meer schillen per liter most, maar daarnaast heb je een hoeveelheid roze sap. Dit kan worden gefermenteerd tot rosé, maar eerst zijn enkele aanpassingen nodig.

Omdat de druiven geplukt zijn voor rode wijn, zal de suiker hoger en de zuurgraad lager zijn dan gewenst voor rosé. De zuurgraad kan worden aangepast door de toevoeging van wijnsteenzuur (het belangrijkste zuur in druiven). Een goede startwaarde is een pH van 3,2 tot 3,3 bij het maken van aanpassingen. Dit zal iets stijgen na de fermentatie. Om de suiker te verlagen, wordt een proces genaamd amelioratie gebruikt. Simpelweg, voeg een mengsel van water en wijnsteenzuur toe aan het sap tot het gewenste suikerpercentage bereikt is. Een goed startpunt voor suiker is 20-22% voor een rosé. Het is nu tijd om te fermenteren alsof je rosé maakt op de traditionele manier.

Links: White Zinfandel gemaakt met de saignée-methode

Rechts: Rode Zinfandel van dezelfde druiven als de rosé links

Er zijn nog een paar minder gangbare methoden om rosé te maken die ik in ieder geval zal noemen. Een methode is om een klein percentage rode wijn aan een witte wijn toe te voegen om een roze wijn te maken. Zeer licht gekleurde rosé kan ook worden gemaakt door direct na het kneuzen en ontstelen te persen, in plaats van een maceratieperiode toe te staan. Bovendien kan een rode wijn worden ontkleurd met actieve kool om een roze wijn te maken, maar dit komt niet vaak voor.

Samenvatting over het maken van Rosé Wijn

Al deze verschillende technieken kunnen roséwijnen opleveren die visueel niet van elkaar te onderscheiden zijn. De smaak en het aroma kunnen echter wel enigszins verschillen, dus het is altijd goed om te weten hoe een bepaalde rosé is gemaakt. Traditioneel gemaakte rosés smaken fris en verfrissend met een beetje fruitig druivenkarakter. Roséwijnen gemaakt met de saignée-methode zijn vergelijkbaar, maar hebben vaak een meer uitgesproken fruitkarakter. De kleur van de rosé kan ook een indicatie zijn van de methode, waarbij een lichtere kleur vaak duidt op een kortere maceratietijd. Al met al, of je nu een wijnmaker of een wijndrinker bent, het is een interessante en veranderlijke categorie wijn die veel mensen kunnen waarderen. Proost!

Link: YouTube video

Het Maken van een Rosé Wijn: Een Diepgaande Verkenning

Rosé wijn heeft de laatste jaren een enorme populariteit gekend. Maar hoe wordt deze verfrissende wijn eigenlijk gemaakt? In dit artikel duiken we dieper in de kunst van het maken van rosé wijn en onthullen we de geheimen achter de productie.

Van Rode en Witte Wijn tot Rosé

In tegenstelling tot wat velen denken, wordt rosé wijn niet simpelweg gemaakt door rode wijn en witte wijn te mengen. Ja, het mengen van witte en rode wijn kan een soort rosé wijn produceren, maar deze methode is niet de meest gebruikte methode om rosé te maken en wordt vaak als inferieur beschouwd.

Rosé wordt gemaakt van blauwe druiven, maar in tegenstelling tot rode wijn, waarbij de schillen van blauwe druiven lange tijd in contact blijven met het vruchtvlees tijdens het fermentatieproces, heeft rosé een korte inweking. Dit betekent dat er maar kort contact is tussen de schillen en het vruchtvlees, wat resulteert in de lichtere kleur van een rosé.

De Kleur van een Rosé

De roze kleur van rosé komt voornamelijk door de schillen van blauwe druiven. Tijdens het productieproces wordt de wijn gefilterd om vaste bestanddelen zoals schillen en pitten te verwijderen. Hoe langer de schillen in contact blijven met de most van de blauwe druiven, hoe dieper en geconcentreerder de rode kleur wordt. Het is dit delicate evenwicht dat de wijnboer moet beheersen om de gewenste tint en smaak te verkrijgen.

Directe Persing versus ‘Saignée’

Er zijn verschillende productiemethoden om rosé wijn te maken. Directe persing is waarbij de blauwe druiven direct geperst worden en het sap snel wordt gescheiden van de schillen. De wijn gaat vervolgens in de gistkuip voor fermentatie. Bij de ‘saignée’ methode, ook wel ‘saignée’ genoemd, gaat het sap dat tijdens de eerste uren van de persing wordt verkregen, in een aparte gistkuip om rosé te worden.

Het is handig om eerst te begrijpen dat de kleur zit puur in de schillen. Bij directe persing is er een kort contact tussen het sap en de schillen, terwijl bij de saignée methode de inweking iets langer is.

Het maken van een perfect glas wijn op tafel zetten is relatief eenvoudig, maar het vereist kennis, ervaring en passie. In het volgende deel van dit artikel zullen we verder duiken in de verschillende nuances van rosé productie.

Veelgestelde vragen

Welke druiven voor rosé?

Rosé wordt voornamelijk gemaakt van blauwe druiven, hoewel er ook rosé’s zijn die een combinatie hebben van witte en blauwe druiven.

Hoe krijgt roze zijn kleur?

De roze kleur van rosé komt door de schillen van de blauwe druiven. De duur van het contact tussen het sap en de schillen bepaalt de uiteindelijke kleur.